نسل دوم 2G تبدیل آنالوگ به دیجیتال
می‌توان گفت که کاربران تلفن‌های همراه، اولین توسعه و پیشرفت را در زمان عبور از شبکه‌ی اینترنتی 1G به 2G تجربه کردند. مهم‌ترین تفاوت بین دو سیستم تلفن همراه نسل اول و نسل دوم، تبدیل سیگنال‌های رادیویی آنالوگ نسل اول به سیگنال‌های رادیویی دیجیتالی در نسل دوم است. مهم‌ترین انگیزه و هدف در نسل دوم، ایجاد کانال ارتباطی ایمن و مطمئن بود. همزمان با شبکه نسل دوم، تکنولوژی CDMA و GSM پیاده سازی و اجرا شدند.
تحت این شرایط، خدمات انتقال دیتا در حجم کم مثل SMS و MMS ارائه شد. برای اولین بار نسل دوم شبکه‌های مخابراتی در سال 1991 در فنلاند با استاندارد GSM راه اندازی شد. نسل دوم 2G، قابلیت مدیریت چندین کاربرد در یک کانال را از طریق مالتی پلکسینگ multiplexing یا تقسیم‌بندی درست سیگنال‌ها، به دست آورد.
نسل دوم 2G دروازه‌ی ورود به دنیای مجازی
در دوران نسل دوم تلفن همراه بود که انتقال دیتا را علاوه بر انتقال صدا تجربه کردیم. بسیاری از خدماتی که در حال حاضر برای ما خیلی عادی و پیش پا افتاده شده است مثل سرویس پیام کوتاه SMS، رومینگ ملی internal roaming، تماس کنفرانسی (یعنی مکالمه‌ی همزمان با بیش از یک نفر)، حالت Call hold و مدیریت هزینه‌ی مکالمات بین شهری و امثال این موارد با عبور از نسل اول به نسل دوم صورت گرفت.
حداکثر سرعت 2G با سرویس رادیویی بسته‌های عمومی General Packet Radio Service یا همان جی پی آر اس معروف GPRS، با 50 کیلوبیت بر ثانیه یا با سرویس EDGE حدود 1 مگابیت بر ثانیه صورت می‌گیرد. پیش از دست یافتن به سرویس وایرلس 3G، استانداردهای موقت و کمتر شناخته شده‌ی 2.5G و 2.75G نیز طرح ریزی شدند.
